Huizenkoper moet gevoel van haast hebben

Huurders met kooppotentieel kopen vaak geen huis omdat de urgentie ontbreekt en omdat zij prijsdalingen afwachten.

In de huidige woningmarkt met een bijzonder ruim aanbod en relatief lage prijzen zetten potentiële kopers hun diverse woonwensen blijkbaar op een laag pitje.

Men laat zich vooral leiden door de vraag ‘hoe dringend moeten we verhuizen?’.

Dit blijkt uit een onderzoek naar ‘openingen in de woningmarkt’ van het Maastrichtse onderzoeksbureau RenM I Matrix, in opdracht van de Nederlandse Vereniging van Makelaars (NVM) en Bouwend Nederland, onder 1095 respondenten. Het doel hiervan was om te onderzoeken welke motieven en argumenten een rol spelen bij de lage koopbereidheid.

Mensen die de afgelopen drie jaar een woning hebben gekocht, lieten zich bij de aankoop van een andere woning leiden door hun woonwensen. Dat is een opvallend verschil met de koopgeneigdheid van potentiële huizenkopers, bij wie ‘urgentie’ een veel voornamere rol speelt. Een sterker gevoel van urgentie kan hen over de streep trekken om een ander huis te kopen. Dit biedt kansen voor zowel makelaars als bouwbedrijven.

Bij het onderzoek worden twee groepen onderscheiden: kopers en niet-kopers.

‘Kopers’ zijn in dit geval doorstromers en starters, die de afgelopen drie jaar een huis hebben gekocht. Onder ‘niet-kopers’ wordt verstaan: huurders met kooppotentieel, woningeigenaren met koop-/verkooppotentieel en latente doorstromers.

Uit het onderzoek komt naar voren dat het thema ‘woonwensen’ de meeste invloed uitoefende op de koopgeneigdheid van mensen die de afgelopen drie jaar een woning hebben gekocht. Het niet meer passen van de woning bij de woonwensen heeft een positief effect op de koopgeneigdheid. Meer wooncomfort, een grotere woning en een betere woonomgeving worden door deze groep kopers het meest genoemd als redenen om te verhuizen. Het motief ‘urgentie’ had minder invloed op de koopgeneigdheid.

Bij de huurders met kooppotentieel hebben de woonwensen een minder dominante invloed. ‘Urgentie’ komt als belangrijkste factor naar voren bij de koopgeneigdheid. Al blijkt wel uit het feit dat zij nog geen woning hebben gekocht, dat de urgentie voor hen nog niet hoog genoeg is. De verwachting dat de woningprijzen nog verder zullen zakken vormt daarnaast een hoge drempel voor deze groep. Volgens de onderzoekers heeft dit een verlammende werking.

Ook bij de woningeigenaren met een koop-/verkoopneiging en bij latente doorstromers speelt ‘urgentie’ de belangrijkste rol. Deze groep is moeilijker over de streep te trekken dan de huurders met kooppotentieel, omdat het gevoel van urgentie bij hen lager is.

Door te wijzen op de vele kansen die er voor de weifelende kopers nu zijn, kunnen marktpartijen helpen die passiviteit weg te nemen. Makelaars en bouwbedrijven doen er goed aan het gevoel van urgentie te versterken. Juist nu komen vele bestaande en nieuwe woningen binnen bereik voor veel potentiële kopers, die daar tot voor kort niet de mogelijkheden voor hadden. Ook is er vaak meer onderhandelruimte, zodat financiële onzekerheid of een verdere daling van huizenprijzen niet verlammend hoeven te zijn. Het aanbod, zowel nieuw als bestaand, is groter dan ooit. De ideale woning moet dus nu voor iedereen te vinden, aan te passen of te bouwen zijn.

(Bron: NVM, 30-07-2012, "Gevoel van urgentie vaak nodig om huis te kopen")